vervolg Nieuw Zeeland

Na een vliegreis van weer ongeveer 28 uur komen we terug in NZ. We zijn blij dat we terug gegaan zijn naar Nederland en ons steentje hebben kunnen bijdragen aan alles rond het begraven van Pap, hoe verdrietig het ook was. We zijn blij dat we op een goede manier afscheid hebben kunnen nemen van Pap al heeft het echte afscheid al veel eerder plaats gevonden en ging dat de laatste jaren heel geleidelijk. Ook was het fijn om samen te zijn met de kinderen, familie en vrienden. Het was ontzettend leuk om te zien hoe goed thuis alles verliep, Lotte, Anne-Joke, Wouter en Wim hebben het samen goed. Het blijkt dat Wouter en Wim samen goed kunnen koken en het was zelfs erg lekker!
Op woensdag 26 november vertrokken we om 22.00 uur vanuit Schiphol om via Dubai en Melbourne terug te vliegen naar Auckland. We vlogen met Emirates erg luxe en goed verzorgt. Op vrijdag 28 november om 13.45 uur, plaatselijke tijd, landen we in Auckland. De taxichauffeur die ons vorige keer naar het vliegveld had gebracht, had ons zijn kaartje gegeven en als we weer opgehaald wilden worden, moesten we het maar laten weten. Maja had hem en mailtje gestuurd maar op het vliegveld geen taxichauffeur, een telefoontje zorgde er voor dat hij erg snel op het vliegveld was, hij was in de buurt. De taxichauffeur stond te wachten op en andere vlucht maar kon ons wel even snel naar onze camper brengen. Onze camper stond netjes bij de familie van Jeroen en Lorraine, er stonden wat boodschappen in en een vers gebakken brood lag voor ons klaar, familie van Jeroen en Lorraine super bedankt. We reden daarna naar Orewa waar we de laatste nacht voor we naar huis vlogen ook overnacht hadden. Snel wat eten en slapen.
Zaterdag 29 November.
Vandaag willen we naar Paihia rijden om daar morgen een zeiltocht te maken door de Bay of Islands. Onderweg stoppen we nog wel en paar keer. We willen lunchen bij Marsden Bay, we denken dat het er mooi is maar dat valt tegen dus we rijden na het eten maar snel door. Daarna stoppen we bij een plantenkwekerij, Jos wil zaden kopen van de kauriboom om die op school/thuis te zaaien en proberen op te kweken uiteindelijk zal dat natuurlijk niet werken want de kauriboom kan niet tegen de vorst en wordt bovendien erg groot. Op de kwekerij verkopen ze geen zaden maar we krijgen wel een adres mee waar ze kaurizaden verkopen, kijken of dit wat oplevert. Vervolgens rijden we naar Tutukaka om een afspraak te maken om te gaan duiken. We bespreken dit voor dinsdag 2 december. We rijden door naar Paihia en bespreken de zeiltocht voor morgen, gelukkig kan dat nog. We overnachten op de camping bij Haruru Falls waar we al eerder stonden.
Zondag 30 November
Zeilen in de Bay of Islands, we moeten om 9.15 uur in Paihia zijn en om 9.30 uur vertrekken we. We zeilen met een catamaran, de Carino en de schipper is Venessa Mckay, een beroemde zeilster. Onze groep bestaat uit 17 personen en is weer redelijk internationaal, 4 Nederlanders naast ons nog een jongen en meisje uit Domburg, een moeder en dochter uit België, een paar Australiërs, een paar Nieuw-Zeelanders en een ouder echtpaar uit Engeland. Het weer is redelijk zonnig dus iedereen smeert zich in met zonnebrandcrème. ’s Ochtends zien we 3 keer een 2 tal dolfijnen maar vandaag hebben de dolfijnen geen zin om lang bij de boot te blijven dus zwemmen met de dolfijnen zit er niet in en dat is wel jammer. We leggen aan bij Urupukapuka Island en gaan daar snorkelen, erg mooi. Na het snorkelen gaan we terug aan boord voor de lunch, Vanessa heeft heerlijke worsten en uien gebakken op de BBQ en die gaan er wel in. Na de lunch varen we terug richting Paihia en hopen nog meer dolfijnen of ander zeeleven te zien maar dit is niet het geval. De terugtocht is wel erg relaxt en iedereen geniet van het zonnetje en het prachtige uitzicht. Tegen half 5 zijn we terug in Paihia we nemen afscheidt van de bemanning en onze medepassagiers. Ondanks dat we ons ingesmeerd hebben voelen we alle twee dat we toch enigszins verbrand zijn en halen bij de pharmacie verkoelende gel die ook nog eens goed is voor je huid. Bekijk de foto’s want het was prachtig.
Maandag 1 december
Vandaag gaan we naar Tutukaka om daar morgen te gaan duiken, maar eerst gaan we met de ferry naar Russell om daar even rond te kijken. Paihia is een jong hip stadje terwijl Russell erg oud is met oude gebouwen er staat bijvoorbeeld de oudste kerk van NZ. Op de banken en stoelen in de kerk liggen geborduurde kussens met allerlei Nieuw Zeelandse taferelen, origineel bedacht. Na anderhalf uur pakken we weer de ferry terug naar Paihia en vervolgen onze reis naar Tutukaka. Onderweg stoppen we, in onze atlas staat “Longest Footbridge in the Southern Hemisphere”, in Whananaki South. Wij denken dat de voetbrug tussen 300 en 400 meter lang is. De brug is zeker geen toeristische attractie want buiten ons tweeën en een paar moeders die op hun kinderen stonden te wachten die aan de overkant op school zaten en net kwamen aanlopen was er niemand te bekennen. Toch was het leuk en we zijn ook nog even naar de overkant gelopen. Om bij de brug te komen moesten we eerst over een metalroad (gravel) van 9,6 km rijden. Tegen de avond kwamen we aan in Tutukaka en hebben overnacht op de parkeerplaats tegenover de duikschool. We gaan op tijd naar bed want we kunnen wel merken dat we nog niet in het goede ritme zitten na de onderbreking terug naar Nederland, het is echt weer even wennen.
Dinsdag 2 december
Duiken bij de Poor Knights Islands, eerst moet ik even Jeroen bedanken voor het uitlenen van zijn onderwatercamera hopelijk heeft het mooie plaatjes opgeleverd. Het duiken was een echte belevenis, mooi wat er allemaal te zien is gewoon super, de foto’s moeten het verhaal maar vertellen. We zijn gaan duiken met een groep van ongeveer 20 personen. Het was weer een bont internationaal gezelschap er werd Nederlands, Frans, Italiaans, Spaans en Engels gesproken. The Poor Knights is een eilandengroep 23 km ten noordoosten van de kust van NZ. Doordat er een warme golfstroom passeert is de watertemperatuur vrij hoog en zorgt het voor een bijzondere onderwaterwereld. De eilanden bestaan uit lavagesteente en daardoor zijn er allerlei bogen, tunnels, grotten en steile begroeide wanden onder en boven water. Onze buddy was Cole en hij heeft ons veel bijzondere dingen laten zien en hij heeft ook de foto’s gemaakt. Bij de eilanden zijn ruim 60 duikplaatsen en wij hebben gedoken bij Meditation Wall/Brady’s Corner en bij Trevor’s Rocks/El Torito Cave. Op de foto’s zie je onder water grote planten het was vooral zaak om tussen en onder de planten door te duiken. We hebben op een diepte van ruim 14 meter gedoken. Maja heeft in haar duikers logboek opgeschreven wat we zoal onder water tegenkwamen wil je dat weten dan moet je maar eens langskomen als we weer terug zijn in Nederland. Terug in Tutukaka hebben we iedereen bedankt en nog wat e-mail adressen uitgewisseld en zijn we naar een picknickplaats langs de oceaan gereden waar we hebben overnacht.
Woensdag 3 december.
Als we ’s ochtends opstaan zijn we alle twee nog een beetje doof want we hebben nog last van onze oren, deze zitten door het duiken nog een beetje dicht en dat zal nog wel een paar dagen zo blijven voor het weer over is. Vandaag rijden we naar Leigh waar we willen gaan snorkelen rond Goat Island. Het is maar 2 en half uur rijden naar Leigh maar toch lukt het ons om er heel de dag over te doen. We doen boodschappen in Whangarei, tanken daar ook en we laten bij het tankstation ook onze gastank bijvullen want die begon akelig leeg te raken. Onderweg komen we de Waipu Caves tegen waar ook glimwormen zitten we besluiten om deze niet te bezoeken dus rijden we 40 km verder en stoppen dan voor de lunch. Even later stop nog een camper met een stel uit Oostenrijk die bij ons aan de picknicktafel komen zitten we raken aan de praat en het is gezellig, ze vertellen dat ze net van de Waipu Caves kwamen en het was toch wel erg mooi. Wij zeggen dat we daar niet meer naar toe gaan. Als we gegeten hebben en uitgekletst vertrekken we weer maar als we weg rijden besluiten we toch nog naar Waipu Caves te rijden na bijna 1 uur komen we daaraan. We lopen de grot in maar in eerste instantie kunnen we geen gloeiwormen vinden. Er is ook een wandelroute aangegeven en we besluiten het pad te volgen maar na 3 kwartier komen we nog geen grot tegen dus we besluiten terug te wandelen weer bij de grot aangekomen vragen we aan 2 jongens waar we de gloeiwormen kunnen vinden ze leggen het ons uit en uiteindelijk kunnen we de grotten met de gloeiwormen vinden, het is erg mooi maar het koste wat tijd…. Daarna vertrekken we naar Leigh we rijden naar SeaFriends waar we Quinton ontmoeten. Quinton komt uit België, dus we kunnen gewoon Nederlands spreken, we regelen het snorkelen voor morgen. Quinton stuurt ons naar een mooie camping vlakbij. Even weer genieten van alle gemakken na 3 dagen, vooral een warme douche is dan lekker.
Donderdag 4 december.
Om 9.45 uur melden we ons bij The Octopus Hide Away voorheen SeaFreinds. Quinton heeft sinds kort de zaak overgenomen vandaar de nieuwe naam. We passen onze wetsuits, we houden ze gelijk maar aan, nemen zwemvliezen, duikbril met snorkel mee en rijden naar het strand, het is er redelijk druk. Er zijn op dit moment veel scholen met leerlingen die komen snorkelen. Op de camping waar we staan staat ook een grote groep leerlingen met docenten. Voorzichtig gaan we het water in en snorkelen naar Goat Island onderwater is weer van alles te zien veel vissen groot en klein. Hoe dichter we bij het eiland komen hoe meer er in het water zweeft, het lijken wel allemaal visseneitjes. De afstand naar Goat Island is ongeveer 300 meter en de zee is redelijk onrustig het schommelt lekker zo aan de oppervlakte, we zwemmen iets door langs de zijkant van het eiland. We gaan even aan de wal en vooral Jos is blij dat we even kunnen zitten. Na een poosje zwemmen we weer richting de kust. Onder water is het prachtig maar Jos geniet steeds minder van al dat moois. Honderd meter uit de kant en na ongeveer 2 uur schommelen besluit Jos dat het zo wel genoeg is en geeft aan dat hij naar de kant wil. Nog voor dat we de kant bereiken komt het ontbijt van Jos in de oceaan terecht en is dus voor de vissen. Zo dat was het snorkelen voor vandaag, erg mooi maar het eind was iets minder. We leveren onze spullen weer in en gaan terug naar de camping. Jos knapt gelukkig snel op en na wat brood met soep gaat het wel weer. De rest van de middag wordt gevuld met een aantal wassen en het maken van dit verslag wat er nog niet van gekomen was. Vanaf morgen gaan we richting Napier.