20e week Nieuw Zeeland

Zondag 22 februari.
We staan niet al te vroeg op douchen ons nog lekker en gaan naar Noel en Heather, ze wonen in een mooi appartement. Het is erg gezellig we drinken koffie en thee en daarna lunchen we nog. Rond 1 uur vertrekken we en we hopen nog contact met hun te houden. We willen vandaag naar Kaiaua rijden, het is niet ver maar je moet door Auckland en het is daar altijd erg druk. Als we in Kaiaua aankomen is het al redelijk laat. We zoeken eerst een plekje om te overnachten en daarna gaan we naar de Kaiaua Fisheries, dit is een beroemd visrestaurant, het schijn dat de mensen hier soms lang in de rij staan om hun eten te krijgen. Ze zijn beroemd om hun Fish and Chips. Uiteindelijk blijkt het restaurant niet meer te zijn dan een grote cafetaria, maar het is er wel druk. Je kunt je eten daar op eten of meenemen we besluiten om ons eten mee te nemen naar de camper. De Fish and Chips is erg lekker en het is ook erg veel.
Maandag 23 februari.
Vandaag gaan we eerst naar Thames dat aan de onderkant van de Coromandel ligt, we willen wat informatie over de Coromandel dus we rijden eerst langs de I-site. Vervolgens gaan we naar de library om een verslag online te zetten maar uiteindelijk lukt dat niet. Vandaag willen we naar Colville rijden wat in het noorden van de Coromandel ligt en onderweg doen we 2 wandelingen. De eerste is de Waiomu Kauri Grove Track, dit is een wandeling door een bos waar nog erg veel Kauribomen staan, het eerste stuk lopen we langs een riviertje en we moeten regelmatig de rivier oversteken. Het is goed te zien dat de bruggen nog nieuw zijn. Het laatste stuk van de wandeling bevat weer heel wat traptreden maar dat zijn we inmiddels wel gewend. De tweede wandeling is naar een vierkante Kauriboom, de square Kauri. Om deze boom te kunnen zien moeten we 186 traptreden beklimmen, pfff. Wel leuk om te zien hoe deze boom zonder hulp een haast vierkante stam heeft gekregen. Hierna rijden we verder naar Colville, ongeveer 30 km boven het plaatsje Coromandel. De weg bestaat uit alleen maar bochten en vaak rijden we vlak langs het water. Erg mooi maar soms wel een beetje eng. Op de camping aangekomen valt het een beetje tegen, geen keuken en voor het douchen moet je oude 50 cent muntstukken gebruiken. De zonsondergang is echter prachtig en maakt weer veel goed.
Dinsdag 24 februari.
We rijden weer terug langs de mooie slingerende kustweg naar het plaatsje Coromandel, daarna rijden we verder over de SH25 naar Wangapoua. Hier kun je langs de kust wandelen naar een strandje wat verder weg. Er staat een bord waarop ze adviseren deze tocht niet 2 uur voor of na hoog water te doen. Helaas is het nu precies hoog tij en komen we niet verder dan het eerste stukje, de rest gaat niet lukken. We zijn net op tijd weer terug bij de camper als er een korte maar hevige regenbui neervalt. We rijden verder naar Cathedral Cove. Na een wandeling van 40 minuten door het bos en langs 2 baaien komen we bij Cathedral Cove. De krachtige golven hebben hier een gat geslagen in de rotsen, prachtig om te zien. Na verloop van tijd (zal nog wel even duren) zal deze rots helemaal verdwijnen, gelukkig waren wij nog op tijd om dit wonder der natuur te zien. Jos heeft nog een tijdje genoten van de hoge golven, Maja hield het bij pootje baden. Zelfs de toiletten zijn hier een bezienswaardigheid, ze staan aan de rand van het strand op een verhoging en hebben kunststof raam zodat je uitzicht hebt op het strand en de golven, dat is pas lekker genieten.... Na de Cathedral Cove gaan we naar de Hot Water Beach, hier niet ver vandaan. 2 uur voor en na laag water kun je hier een gat graven op het strand en in het warme water gaan zitten. Het water is soms te heet, je zou je billen verbanden. Er zijn maar 2 smalle stroken waar het grondwater zo heet is en iedereen staat dus dicht op elkaar om maar niets te missen. Het graven van een gat en maken van een eigen badje is hilarisch om te zien want er blijven maar golven komen die de zorgvuldig gemaakte muurtjes weer wegspoelen. We rijden weer een stukje verder en zoeken een plekje op een parkeerplaats bij Tairua om te overnachten.
Woensdag 25 februari.
We gaan naar Auckland, Jos en Lineke Kodde komen vandaag in Auckland aan en het zou leuk zijn om hun daar morgen te ontmoeten. Onderweg stoppen we langs de kust, bij The Miranda Shorebird Centre, omdat daar een strook natuurgebied is waar erg veel vogels zouden zitten. We maken een wandeling van ongeveer 1,5 uur, we zien helaas niet al te veel vogels maar we komen wel voldoende te weten over mangrove bossen, bomen die in de modderige vloedlijn groeien. We rijden naar Auckland en gaan naar een camping 16 km onder het stadscentrum. We installeren ons op de camping en pakken vandaar de trein naar het centrum. Vanuit de camping staan we na een klein uurtje in het centrum van Auckland. Van de stad zelf hebben we niet zoveel gezien dus dat kan mooi de komende twee dagen. Als we het station uit komen lopen we richting de haven wat maar een klein stukje is. Er staan allemaal bankjes met uitzicht over de haven en op het eerste bankje zitten Jos en Lineke. Ze waren net aangekomen in Auckland hadden hun spullen in het hotel gezet en zaten nu te rusten en te genieten. Dus dat was even een verrassing dat wij ineens voor, achter eigenlijk, hun neus stonden. We zochten een terrasje op een deelden gezellig allerlei verhalen. De tijd ging snel en we besloten wat te gaan eten in het hotel waar Jos en Lineke overnachten. Na nog wat kletsen besloten we om de trein terug naar de camping te pakken want om 21.00 uur is het hier alweer donker. Jos en Lineke liepen mee naar het station waar we afspraken dat we morgen tussen 3 en 4 uur elkaar weer zouden zien bij het zelfde bankje en we zullen de nodige informatie meenemen.
Donderdag 26 februari.
Rond half 10 pakken we weer de trein naar Auckland, we gaan het havengebied verkennen en verder zien we wel. In de haven is het gezellig druk, de komende dagen zullen er boten van de Volvo Ocean Race aankomen want Auckland is een finishplaats, de boten zijn vertrokken uit Singapore. We lopen richting The Harbour Bridge, deze brug is ruim 1 km lang en ligt hoog boven het water. De brug kan beklommen worden en je kunt er bungyjumpen. Wij doen dat niet. We lopen niet helemaal naar de brug want het is toch nogal ver. Terug in de haven eten we als lunch Fish and Chips in de Auckland Fish Market, erg lekker. Na het eten lopen nog een poosje door de haven en tegen half 4 gaan we op een overdekt terras zitten vlak bij het bankje waar we afgesproken hadden, want af en toe vallen er wat druppels. Niet veel later komen Jos en Lineke, zij hebben The Cost to Cost walk gelopen die wij begin oktober hadden gedaan. We drinken wat en wisselen de nodige informatie uit, hopelijk hebben Jos en Lineke er wat aan. We besluiten om in de haven wat te gaan eten na het eten gaan we nog om een ijsje. Ondertussen is het al weer laat en moeten we naar de trein. Het was erg gezellig, we nemen afscheid en wensen elkaar nog een goede verdere vakantie, als we allemaal weer terug zijn in Nederland zullen we onze ervaringen delen.
Vrijdag 27 februari.
Om 9 uur vertrekken we naar Whakatane, want morgen willen we naar White Island, dit is een eiland met een nog actieve vulkaan 49 km uit de kust. Rond half 2 zijn we in Whakatane en gaan eerst bij de New World om boodschappen daarna gaan we eten. Vlakbij waar we staan is een library en we besluiten om de foto's bij het laatste verslag te plaatsen want dat moest nog gebeuren. Dit keer duurt het weer erg lang voordat alles weer online staat maar vlak voor sluitingstijd, 5 uur, is het toch gelukt we rijden naar Ohope waar we vrij kamperen en morgen op naar White Island. We hebben inmiddels ook met Grant en Kerry (hier hebben we op de boerderij gewerkt in oktober) afgesproken om daar zondagmiddag langs te gaan en te overnachten zodat we gezellig kunnen bijkletsen.
Zaterdag 28 februari.
Vandaag dus naar White Island. De officiële naam is Whakaari/White Island. Captain Cook ( 1769 ) gaf het eiland zijn naam, hij noemde het White Island omdat er bijna altijd een witte wolk boven het eiland hangt dit komt door vulkanische activiteit. De laatste serieuze vulkanische uitbarsting was in juli 2000 maar sindsdien zijn er nog veel kleine uitbarstingen geweest. Vanaf ongeveer 1880 tot 1914 is geprobeerd om zwavel te winnen op het eiland maar dat was weinig succesvol en toen in 1914 10 arbeiders bij een uitbarsting omkwamen is de hele zwavelwinning stil gelegd tot 1923 maar halverwege de jaren 30 kwam er definitief een einde aan. Het eiland is nog steeds in privéhanden. Het eiland heeft een diameters van ongeveer 2 km en is 321 meter hoog maar het is het topje van een berg die ongeveer 1600 meter boven de zeebodem uitsteekt. Om 8 uur vertrekken we met de boot en de tocht duurt 1,5 uur, we zijn ruim 2 uur op het eiland, we krijgen een gasmasker en een helm. Het masker is erg prettig want soms is het ademen zonder erg onaangenaam. Bij de helm zet ik m'n vraagtekens want er liggen her en der zulke grote brokstukken dat zo'n helmpje bij een uitbarsting volgens mij niet echt helpt. Het is allemaal fascinerend om te zien en erg mooi, bekijk de foto's maar. Terug bij de boot krijgen we een lunch en we duiken nog even het water in. Alles stinkt wel een beetje daarom is een frisse duik wel lekker maar je kleren blijven stinken. Tegen 2 uur zijn we terug aan de wal. We rijden naar Port Ohope waar we een camping opzoeken om ons te douchen en onze kleren uit te wassen. Voor het douchen gaan we nog eerst even zwemmen want we staan weer vlakbij een prachtig strand.