16e/17e week Nieuw Zeeland

Oei verslag 16 NZ kwijt, weg. We zijn nu in Picton in de library en willen het verslag on- line zetten maar ik, Jos, heb toch ergens een foutje gemaakt dus het verslag moet opnieuw gemaakt worden.
Woensdag 28 januari.
Gisteravond hebben we nog bezoek gehad van onze buren, Rik en Esther uit Dedemsvaart het was erg gezellig. Vanmorgen wensen we ze nog een goede verdere vakantie toe en we vertrekken richting Christchurch. De berichten over Christchurch zijn erg wisselvallig over het algemeen niet al te positief maar goed we gaan het zelf bekijken. Laatst spraken we een Deense bouwvakker die vertelde dat het nog wel 20 jaar gaat duren voor Christchurch weer helemaal is opgebouwd na de aardbevingen in 2010 en 2011. Onderweg stoppen we even bij Burkes Pass, een klein gehucht met veel antiek en oude rommel. De metalen posters (oud en/of nagemaakt) zijn erg leuk maar niet handig om mee te nemen naar Holland. We drinken er een kopje koffie en thee en gaan dan weer verder. Tegen de avond komen we aan I. Christchurch, we zoeken een camping en gaan lekker koken en douchen.
Donderdag 29 januari.
'S morgens rijden we naar het centrum van Christchurch. Dit is het gedeelte dat het zwaarst is getroffen door de aardbevingen. Van het centrum is niet veel meer over, veel lege gebouwen en braakliggende grond. De beroemde Kathedraal is gedeeltelijk ingestort. Het is duidelijk dat ze volop bezig zijn om het centrum weer op te bouwen. De winkels zijn nu in containers gehuisvest, dit ziet er kleurrijk uit maar wel klein. 'S middags rijden we verder naar het Abel Tasman NP want we moeten naar het Luminate Festival dat vrijdag begint. We overnachten in Murchison op camping aan de Buller River. We hebben er een heerlijke duik in de rivier gedaan. De camping was spotgoedkoop, maar 25 NZD voor een plaats met elektrisch, goedkoper hebben we nog niet gehad. Tijdens het koken raken we aan de praat met een Deens stel die ons de tip gaf om in de buurt van Blenheim een tocht te lopen naar een gorge.
Vrijdag 30 januari.
Rond 1 uur arriveren we bij het festival. De route was niet erg goed aangegeven en bijna waren we de afslag (10 km gravelroad) voorbij gereden. Deze weg was zo smal dat we blij waren dat er niet zoveel tegenliggers kwamen want dan moesten we vlak langs de afgrond gaan staan om hen te laten passeren. Dit ging met de nodige bibbers en zweetdruppels gepaard. Bij de ingang wordt gecontroleerd of we alcohol bij ons hebben, omdat alcohol verboden is op dit familie festival. Wij hebben een fles wijn bij, en de camper wordt gecontroleerd, dan blijkt dat er ook een flesje bier in de koelkast staat. Blijkbaar zien we er vertrouwd uit en hoeven we dit niet in te leveren. Gelukkig hebben ze de likeur 43 en het bier in de kofferbak niet gezien. We zoeken een plekje op het kampeerterrein en lopen naar het festival terrein. De eerste band waar we naar luisteren is Toms Field, zij spelen Folk en Ierse muziek. Daarna luisteren we naar Spiral, ook een NZ band met rock-jazz en veel blazers. Leuke muziek om naar te luisteren en op te dansen. Later op de avond luisteren we nog naar Ganga Giri, een Australische band die veel gebruik maakt van aboriginals muziekinstrumenten. Muzikaal leuk maar de zanger heeft nog wat zangles nodig. Het publiek is behoorlijk alternatief, alcohol mag niet, of deze opzet helemaal geslaagd is vragen we ons af want veel mensen lopen met plastic flesjes waar volgens ons geen water of limonade in zit. De meeste mannen en vrouwen hebben hier lang haar al dan niet voorzien van dreadlocks, we zien veel harembroeken en mannen in rokken. Ook dit is voor ons weer een bijzondere ervaring.
Zaterdag 31 januari.
We staan laat op en gaan om half 2 naar het festival terrein en luisteren eerst naar Caronlina Moon,de muziek lijkt wel wat op die van Caro Emerald. Daarna luisteren we naar Tillerman, dit is een NZ band uit Motueka (hier vlakbij) met blues, folk, rock en reggae, een bijzonder leuke band om naar te luisteren en er kan ook goed op gedanst worden. Als we richting het kampeerterrein lopen komen we langs een tent waar net een workshop is begonnen en we luisteren naar Jamie Janover. Hij vertelt over de natuurkundige Nassim Harramein. Het gaat over de Unified Field Theory. Interessant maar wel ingewikkeld, misschien gaan we thuis nog eens googelen wat het precies inhoud. De boodschap was wel dat we zorgvuldig moeten omgaan met moeder aarde en haar grondstoffen, dit past helemaal bij de beginselen van dit festival. Alles wat je hier kunt eten is vegetarisch en je moet wel je eigen bord en beker meenemen of er eentje huren. Dit zorgt ervoor dat ook na twee dagen er nog helemaal geen afval te zien is op de terreinen. What you take in is what you take out. Wij vragen ons af hoe we dit kunnen toepassen op de festivals in Nederland want daar blijft elke keer een hele stapel met rommel liggen als de mensen het terrein verlaten. Tijdens de lezing is het gaan regenen, dus gaan we naar de camper om te eten en gaan vanavond niet meer naar het festivalterrein.
Zondag 1 februari.
Als we wakker worden regent het nog steeds, dus blijven we wat langer op bed liggen. Dat doet bijna iedereen. Als eind van de middag een Nederlandse band, My Baby, optreed is het net weer droog. We genieten van deze band die rock achtige muziek speelt. Wel staan we met onze voeten in de modder, het terrein voor het podium vormt één modderpoel waar sommige mensen zich volledig in uitleven. Er is hier geen douche dus ik vraag me af hoe ze die modder weer van hun lijf gaan verwijderen, of kruipen ze vannacht zo in de slaapzak? Na het eten gaan we luisteren naar de groep Beyondsemble, zij spelen wereldmuziek uit Mongolië, Zuid Amerka en Frankrijk maar geven er wel een eigen tintje aan. Na dit optreden is er een Activate. Dit is een soort ode aan het Luminatie Festival met zang in de Maori taal.
Maandag 2 februari.
Als we wakker worden regent het alweer en het lijkt erop dat het voorlopig ook niet droog wordt. Dus we besluiten het festival te verlaten en richting Blenheim te rijden. We zijn blij dat we niet in de modder blijven steken met onze camper en gelukkig komen er ook niet veel tegenliggers op de gravel road. In Havelock stoppen om mossels te gaan eten. Havelock is de hoofdstad van de wereld voor de Greenshell mussel. Yerseke heeft er dus een concurrent bij. Het voordeel van de Greenshell Mussel is dat deze het hele jaar geoogst kan worden. De mosselzaadjes worden opgevist bij de 90 Miles Beach en in de Sounds voor Havelock uitgezet op de hiervoor bestemde touwen. De Greenshell mossel is veel groter dan de mossels die wij kennen en de smaak is ongeveer hetzelfde. Daarna rijden we door naar Blenheim, onderweg zien we een dor en droog landschap. Het is de droogste en warmste zomer sinds tientallen jaren in NZ, fijn voor ons, minder fijn voor de boeren.
Dinsdag 3 februari.
Vandaag gaan we rond Blenheim een winetour fietsen, we pakken daarvoor een tandem. Maja wilt voorop op de tandem maar na een tiental meters besluit ze om toch maar achter Jos te gaan zitten. We fietsen in totaal ruim 25 km en bezoeken 3 wijnhuizen. Overal proeven we en eten we wat, de hoeveelheden wijn die je bij de proeverij krijgt zijn dusdanig dat het je fietsen niet echt negatief beïnvloed. Het waait wel erg hard en in de morgen hebben we wind tegen dus we gaan er van uit dat we als we weer terug naar Blenheim fietsen dat we dan wind mee hebben. Maar het is net als vroeger toen je naar school ging dat je dacht dat je altijd wind tegen had. Dus als we terug naar Blenheim fietsen moeten we weer hard trappen om vooruit te komen.
Aangekomen op de camping rusten we lekker uit en eten nog een beetje want we hebben onderweg al genoeg gehad.
Woensdag 4 februari.
Vandaag gaan we wandelen. Er is ons verteld dat er 50 km ten zuiden van Blenheim en mooie wandeling is, het is net ten zuiden van Ward het is de Sawcut Gorge Walk. Voorbij Ward slaan we voor een grote brug rechts af en volgen 12 km een gravelroad de bergen in. Het is een smalle weg en de ravijnen zien er diep uit dus we denken waar zijn we nu weer aan begonnen. Aan het eind van de weg komen we bij een woning waar we de camper kunnen parkeren. Voor we de wandeling beginnen moeten we een logboek invullen zodat men weet wie ze moeten zoeken als er niemand terug komt, ook ligt er een routebeschrijving. De wandeling is echt prachtig kijk maar naar de foto's. De wandeling gaat veelal via de rivierbedding en we komen er al snel achter dat je het beste je schoenen maar aan kunt houden en gewoon door het water lopen, proberen om je voeten droog te houden is geen optie. Na dik 2 uur bereiken we het eindpunt van de wandeling en we willen wat drinken en een paar appels eten. Het water ligt nog in de koelkast, gelukkig hebben we de appels nog en nu gaat zeker het gezegde op een appeltje voor de dorst. Op de terugweg nemen we nog een frisse duik en daarbij is het water kouder dan we hadden gedacht, zo door het water lopend leek het helemaal niet zo koud. Het werkt wel verfrissend zo'n koude duik. Bij de camper aangekomen drinken we wat en rijden weer terug naar de Highway 1. We rijden voorbij Ward en stoppen bij een grote parkeerplaats waar je vrij mag kamperen en dat doen we dan ook.
Donderdag 5 februari.
Van Ward rijden we naar Picton waar we de overtocht gaan regelen naar Wellington voor vrijdag. Maja gaat in Picton nog naar de kapper en we kijken wat rond. Na de lunch gaan we naar de library om verslag 16 online te zetten maar gedurende deze activiteit gaat er toch iets mis en is plotseling het verslag verdwenen dus daar zitten we dan een poos voor in de library. Er zit niets anders op dan het verslag opnieuw te maken. We rijden naar een DOC-camping iets ten noorden van Picton, we zoeken een plekje uit de wind en beginnen opnieuw aan ons verslag. Naast ons staat een Belgische jongen Dave die per fiets door NZ trekt. We laten het verslag even voor wat het is en kletsen gezellig met onze Belgische buurman, hij komt uit Antwerpen maar woont al 4 jaar in Australië, Melbourne. Dave is van plan om 3 maanden door NZ te fietsen en daarna wil hij nog een paar weken met zijn vriendin per camper door NZ trekken. Ook weet hij nog niet goed wat hij in de toekomst moet gaan doen in Australië blijven of toch terug gaan naar België. De voorkeur gaat uit naar blijven in Australië.
Naast Dave komt nog een auto staan met een jongen en meisje uit België en zo wordt het gezellig en makkelijk kletsen in het Nederlands. Tegen half 10 wordt het buiten aal behoorlijk koud en gaat iedereen z'n slaapplekje opzoeken. Jos legt nog de laatste hand aan het verslag en tegen half 11 is het verslag 16 weer af.