Vervolg de laatste loodjes

Daarna gaan we op zoek naar het bureau waar je een credential kunt halen op vertoon van de gestempelde kaart waarmee je kunt aantonen dat je minimaal de laatste 100 km hebt gelopen. In het bezit van deze credentials gaan we de miezerige regen weer in op zoek naar een slaapplaats voor vannacht. In dezelfde straat vinden we een restaurant dat ook kamers aanbiedt. Voor € 40,- hebben we een 2-persoonskamer met douche en wc. We zoeken niet verder en laten onze rugzakken staan. Zonder deze extra kilo’s loopt het een stuk prettiger. We zijn op tijd in de kathedraal om de pelgrimsmis van 12.00 uur bij te wonen. De kerk zit helemaal vol, er staan zelfs mensen lang de kant. Voor de mis oefenen we, onder leiding van een non, die prachtig kan zingen, het refrein van een Spaans lied. Iets met toevlucht en vrijheid. Verder is de tekst me volledig ontgaan. Ze vond de eerste reactie van de gelovigen maar gemurmel en spoorde ons aan om uit volle borst mee te zingen. Als je de woorden niet verstaat of begrijpt is dat best lastig. Voor de mis begint wordt verteld uit welke landen pelgrims zijn aangekomen in Santiago en waar ze zijn gestart. Zo horen we ook dat Hollanders zijn gestart in Sarria (wij dus, en misschien nog meer die we niet zijn tegen gekomen) De mis is grotendeels in het Spaans en Latijns. Ik versta er niets van maar het is wel indrukwekkend, vooral als het grootste wierookvat ter wereld, het botafumeira, wordt gevuld met wierook en begint te slingeren door de dwarsbeuken van de kathedraal. Er zijn 8 mannen voor nodig om het vat te laten slingeren. Na de mis lopen we nog een rondje door de kerk. Het altaar is met veel pracht en praal en schittert je tegemoet. De rest van de kerk is minder uitbundig. Er zijn (bijna) geen muurschilderingen, wel nissen met beelden en altaars. Het orgel beslaat 2 kanten van het middenschip van de kathedraal en is versierd met heel veel engeltjes. Koste nog moeite lijkt gespaard om hier een indrukwekkend bouwwerk van te maken.
Na de mis gaan we shoppen en wat drinken. Om 6 uur hebben we met de Portugees, hij heet Desiree weten we nu, en zijn dames, Emanuelle, Ardienne en Ria wat gedronken. Ria had ook een Japanner ontmoet, Takoa. Leuk om van verschillende nationaliteiten te horen hoe ze de Camino hebben ervaren. Iedereen us er van overtuigd dat het je keven beïnvloed, zeker als je, zoals de meesten, weken onderweg bent. Het valt trouwens op dat wij het enige “stel” zijn in dit gezelschap. Veel pelgrims lopen alleen, het is vooral als je alleen loopt makkelijker om contact te maken met andere pelgrims. Na het borreluurtje eten we pizza en pasta bij een Italiaan, daar schuift ook Bertran (Fransman) nog aan en meter 3 mensen uit Franstalig Quebec (Canada). Als afsluiter drinken we nog een licor 43 in een klein barretje. Dit was een geweldige afsluiting van een super week in Spanje.
We gaan naar bed. Morgen vliegen we via Madrid naar Brussel.
Nos vemos mañana, adios. (Tot morgen, dag)