15e/16e week Nieuw Zeeland

Dinsdag 20 januari.
Om 7.45 uur staan we voor bij de camping te wachten op de bus die ons naar het begin brengt van de Kepler Track. De bus is keurig op tijd en 8.30 uur beginnen we aan onze 4 daagse wandeling. De eerste 5,6 km tot aan Brod Bay zijn vlak en gaan erg vlot. We lopen door bossen met erg veel varens en langs de oever van Lake Te Anau. De volgende 8,2 km gaan vrij steil naar boven, we gaan van 200 meter naar bijna 1100 meter. Het is een pittige klim maar de omgeving is mooi en zeker als we boven de boomgrens komen wordt het landschap/uitzicht prachtig. Gisteren regende het maar vandaag is het droog en licht bewolkt. Waarschijnlijk blijft het heel de Track droog, dus we treffen het. Tegen 3 uur komen we aan bij de Luxmore hut waar slaapplaats is voor 50 personen. We drinken koffie en thee, maken soep en rusten wat uit. Steeds meer wandelaars komen aan en het wordt gezellig druk in de hut. Twee meisjes uit België, Gent en Antwerpen, komen bij ons zitten en we kletsen gezellig. De meisjes heten Lindsey en Griet. Voor het avondeten lopen we nog even naar een grot die vlak bij de hut is. Na het eten komt nog en gezin uit Australië, Brisbane, bij ons zitten en ook Griet en Lindsey. De Australiërs heten David en Gabrielle met hun zoon Joel. Wat opvalt, is dat er veel mensen uit Israël zijn. De Luxemore hut ligt prachtig en is erg gezellig ingericht. Na het eten gaan we kaarten met de Australiërs en de 2 Belgische meiden. We spelen Remy en het is erg gezellig en als om 10 uur de lichten uit gaan maken we het laatste spelletje af bij het licht van een I-pad en telefoons.
Woensdag 21 januari.
Vandaag lopen we van de Luxmore hut naar de Iris Burn hut het is een afstand van 14,6 km waar een tijd van 5 tot 6 uur voor staat. Die tijd hebben we meer dan nodig, sowieso is de wandeling pittig maar nog meer omdat de omgeving zo mooi is dat we geregeld stil staan om te genieten van het uitzicht en voor het maken van foto's. In de morgen is het nog bewolkt en omdat de top van Mount Luxmore in de wolken schuil gaat besluiten we niet naar de top te lopen. Later komen we nog over een Hanging Valley die bijna net zo hoog is, ongeveer 1500 meter. Als we over de laatste berg heen wandelen is de bewolking verdwenen en aan de foto's kun je zien hoe mooi het is. Na de Hanging Valley dalen we weer wat we eigenlijk jammer vinden, we hadden nog wel een dag over de bergtoppen willen lopen. Vlak voor de Iris Burn hut bereiken we weer de boomgrens. Aangekomen bij de hut zoeken we een slaapplek en daarna is het even relaxen. Langs de hut stroomt een riviertje wat uitnodigt voor een frisse duik de Australiërs zijn al aan het zwemmen en wij volgen het goede voorbeeld. Het water is erg koud maar dat werkt wel verfrissend na een dag hard "werken". De Belgische meiden slapen vanavond op de camping naast de hut, zodat we alleen met de Australiërs kaarten. We leren van hen een Australisch kaartspel, Queens and Assholes.
Donderdag 22 januari.
Vandaag wandelen van de Iris Burn hut naar de Moturau hut. Een afstand van 16,2 km door de bossen over redelijk vlak terrein. We lopen door verschillende soorten bossen, moerasgebieden en langs de Iris Burn rivier. De Moturau hut ligt aan het Lake Manapouri. Het lijkt wel een Beach hotel, wat een uitzicht! We nemen een duik in het meer, dit is gelukkig niet zo koud als de rivier van gisteren. Deze hut ligt niet ver van het eindpunt van de Track, daarom zijn er een aantal wandelaars die wel hebben geboekt voor deze hut maar toch gelijk doorlopen naar het eindpunt Rainbowwarrior Reach. Dit zorgt ervoor dat we ‘s nachts redelijk rustig kunnen slapen. Ook vanavond hebben we weer gezellig gekaart met de Australiërs en de Belgen.
Vrijdag 23 januari.
We slapen uit omdat we vandaag maar een kort stukje moeten wandelen. Van de Moturau hut naar Rainbowwarrior Reach is minder dan 2 uur lopen. Na het ontbijt genieten we nog van het uitzicht en spelen nog een potje Remy. Om 12 uur vertrekken we richting Rainbow Reach waar we na een makkelijke wandeling om half 2 aankomen. We eten hier onze laatste crackers en wat kaas terwijl we wachten op de bus die ons om 3 uur komt ophalen om ons weer naar Te Anau te brengen.
Omdat we de hele Track met David, Gabrielle, Joel, Griet en Lindsay hebben opgetrokken gaan we samen eten bij de Italiaan. Een gezellige afsluiting van een paar mooie dagen. Dit is voor ons wel de mooiste Great Walk die we tot nu toe hebben gedaan op het Zuider Eiland. We slapen weer een nachtje op onze vertrouwde plek op het top 10 Holiday park en vertrekken morgen richting Dunedin.
Zaterdag 24 januari.
Vandaag rijden we naar Dunedin. Het grootste gedeelte van de route hebben we al een keer gereden toen we na de walk op Steward Island weer terug gingen naar Te Anau. Rond 3 uur zijn we in Dunedin. We zoeken eerst een camping en zijn daarna naar het centrum gereden. Parkeren was nog niet zo eenvoudig, in de parkeergarage konden we niet omdat de camper daarvoor te hoog is, en het straatje waar we een plekje vonden was erg steil. Maar het is gelukt. Dunedin is een mooie universiteitsstad met veel gebouwen die zijn gemaakt naar voorbeelden uit Engeland en Schotland. Er is een gezellig centrum met veel terrasjes rond een groot plein. Zoiets zijn we nog niet eerder tegen gekomen in NZ. Nadat we het prachtige station hebben bekeken met zijn mooie vloeren en smeedijzeren leuningen zijn we wat gaan drinken op één van de terrasjes. We komen er aan de praat met een NZ echtpaar dat ons een adresje geeft dat bekend staat om zijn GROTE ijsjes. Natuurlijk gaan we daar naartoe om te controleren of het wel klopt. En het klopte.....
Zondag 25 januari.
Vandaag rijden we verder naar Temuka waar elke maandag een vee-veiling is. Onderweg stoppen we bij de Moeraki Boulders. Dit zijn grote ronde stenen die op het strand liggen. Daarna gaan we naar de vuurtoren van Katiki waar ook een pinguïn kolonie en zeehonden kolonie is. We zien er wel veel zeehonden maar slechts 1 pinguïn die in een speciaal daarvoor bestemd nestkastjes zit. Veel meer dan zijn snavel en kopje zien we niet. We krijgen er de tip om in Timaru bij Caroline Bay op de gratis campground te gaan staan en daar vlak voor zonsondergang naar de pinguïns te gaan kijken, dus dat doen we maar in de hoop dat we deze dieren te zien krijgen.
Even iets tussendoor, op het Noorder Eiland en in het noorden van het Zuider Eiland zijn bepaalde bomen waarvan de stam helemaal zwart is, het lijkt wel of er brand geweest is. De bomen en struiken die zo zwart zijn, zijn allemaal van dezelfde soort namelijk de Manuka. Er is een mijt die een gaatje maakt in de bast van de boom en daar leeft van het sap van de boom, de uitwerpselen bevatten heel veel suiker dat langs de stam naar beneden stroomt en er uiteindelijk voor zorgt dat die stam zwart wordt. Wespen, Europese die hier terecht zijn gekomen, doen zich tegoed aan de suiker en vormen soms een ware plaag. Naar het schijnt heeft de Manuka niet veel last van de mijt. De Manuka bloeit met allemaal klein witte bloempjes en de honing schijnt bijzonder geneeskrachtig te zijn en als je het op wonden smeert voorkomt het ontstekingen.
Maandag 26 januari.
Gisteravond hebben we nog pinguïns gezien. Tussen 22.15 uur en 23.00 uur kwamen 10 pinguïns uit de zee te voorschrijn om, na een dag op zee, hun jongen te voeren. Het was leuk en het aantal toeschouwers was vele malen groter dan het aantal pinguïns. Iedere avond zijn er ook vrijwilligers aanwezig om alles in goede banen te leiden en om vragen te beantwoorden. Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om eerst met het thuisfront te skypen en het gaat zo te horen allemaal goed. Vervolgens zijn we naar Temuka gereden want daar is iedere maandag een veemarkt/vee-veiling 'auction'. We zijn op tijd want het is nog maar half 10 en om half 11 begint de veiling van de runderen. We lopen de veilingmeester tegen het lijf en maken een praatje, Jos kan overal gaan kijken en de veilingmeester vindt het wel leuk dat een stel Nederlanders komt kijken. Jos bekijkt de aanvoer van de runderen en schapen en Maja leest nog even een boekje. Voordat de veiling begint drinken we nog wat in de kantine. De kantinedames zijn erg benieuwd waar we vandaan komen, als ze horen dat we uit Nederland komen zeggen ze dat hier in de buurt ook veel Nederlanders wonen en ze noemen een aantal namen o.a. de naam Reimerswaal. We leggen uit waar die naam vandaan komt en zo ontstaat al gauw een leuk gesprek. Er is veel vee aangevoerd, de reden hiervan is dat het op het Zuider Eiland erg droog is en veel boeren zitten krap in het voer. De prijzen van de jongste dieren is erg laag, slachtvee is nog steeds goed van prijs. Het is leuk hoe verkopers het vee aanbieden en daarna eerst afbieden om zodra het eerste bod gedaan is weer op te bieden. Wat bij de runderen geldt gaat ook op bij de schapen vooral de jongste dieren brengen weinig op. De veiling van de runderen is binnen die van de schapen is buiten en begint om 12 uur. We kijken nog een uurtje en besluiten dan om weer verder te gaan we willen naar Mount Cook. Onderweg komen we langs Lake Tekapo en The Church of The Good Shepherd, die aan de oever van het meer staat. Het is maar een klein kerkje. Achter het altaar is niet het gebruikelijke schilderwerk maar een groot raam met uitzicht op het meer en de Mount Cook. Onderweg zien we nog veel veeteelt maar we zien ook steeds meer akkerbouw, suikerbieten, mais, aardappels en graan. Ook is duidelijk te zien dat het erg droog is want mooie groene percelen zien we niet veel. Alleen de percelen die beregend worden zijn nog groen. Hoe dichter we bij Mount Cook komen hoe droger het wordt en akkerbouwpercelen zien we helemaal niet meer, alleen nog een beetje vleesvee en Merino schapen. Merino schapen leven in The High Country, onvruchtbare grond dus weinig schapen per hectare. In de lager gelegen gebieden kom je de vleesrassen tegen. In Mt Cook Village staan we op een grote DOC-camping met een prachtig uitzicht op de bergen.
Dinsdag 27 januari.
Vandaag willen we gaan wandelen in de buurt van Mt Cook, genoemd naar James Cook de ontdekker van NZ. Officieel heet deze berg Aoraki/Mount Cook. We willen de Hooker Valley Track lopen, deze duurt 3 uur en is niet al te lastig. We lopen de camping af richting het bord waar de tracks beginnen. We gaan richting Kea Point Track waarna we afbuigen richting, volgens ons, Hooker Valley. Al snel komen we er achter dat we niet het goede pad gekozen hebben, we volgen nu het Sealy Tarns Track. Na een poosje gaat het pad stijl naar boven en komen we erg veel traptreden tegen. Maja controleert op haar mobiel de route en het blijkt een zware track te zijn met 2200 traptreden. Onderweg lassen we de nodige rustpauzes in en boven aangekomen genieten we van het prachtige uitzicht over de Hooker Glacier en de Mueller Glacier. Ook kijk je over Hooker Lake en Mueller Lake en tegen Mount Cook. We horen regelmatig gerommel bij de gletsjer als er weer een pak met sneeuw naar beneden komt. De terugweg gaat een stuk sneller en makkelijker. Beneden aangekomen lopen we nog naar Kea Point lookout voor een mooi uitzicht over Mueller Lake. Daarna gaan we terug naar de camping en de rest van de middag luieren we een beetje na deze vermoeiende wandeling.

Kijk ook nog even naar de foto’s bij het vorige verslag, die staan er nu ook op.