13e week Nieuw Zeeland

Vrijdag 2 januari.
Vandaag willen we naar Queenstown, maar onderweg gaan we nog wat bekijken dus we zullen er wel een hele dag over doen. Eerst rijden we naar Tarras, in onze routemap staat dat daar een Merino Woolshop is dus daar gaan we even langs. Helaas stelt het niet veel voor dus rijden we weer verder. Onze volgende stop is Cromwell. De weg van Tarras naar Cromwell ligt in een breed dal tussen twee bergketens, vanaf Tarras zie je langs de weg veel graan en mestvee, hoe dichter je bij Cromwell komt hoe meer druiven je ziet en rond Cromwell vind je erg veel fruitteelt, op dit moment worden de kersen geplukt. In Cromwell doen we wat boodschappen en bij een fruitteler langs de weg kopen we een kilo kersen. In de winkel hebben we de kersen voor bijna 30 dollar per kilo zien liggen nu betalen we 12 dollar. Van Cromwell rijden we naar Arrowtown. Arrowtown is een oud goudmijn stadje, het is erg toeristisch en er beginnen hier veel wandelingen. In de omgeving van Arrowtown worden veel filmopnamen gemaakt o.a. voor de Lord of The Rings. We doen een wandeling van ruim 2 uur. Wat opvalt is dat ondanks de drukte er toch maar weinig mensen wandelen. In een riviertje zijn ook wat mensen naar goud zoeken, en nu maar hopen dat dit wat gaat opleveren.
We rijden verder naar Queenstown, Maja heeft onderweg een camping geboekt want we zijn bang dat het erg druk is in Queenstown. De eerste camping zat vol, de tweede gelukkig nog niet. Als we Queenstown binnen rijden komen we langs de camping, we nemen een kijkje, het lijkt ons een beetje een vage camping maar goed we zullen het er maar mee doen. In Queenstown is het gezellig druk. We bezoeken een fotoshop want er moest even een lenskapje gehaald worden omdat we dat kwijt zijn geraakt. We pakken een terrasje, er is live muziek dus erg gezellig. Queenstown staat bekend om zijn activiteiten met een hoog adrenaline gehalte, zoals bungeejumpen, parachutespringen, paragliden, varen met een jetboot, waterskiën, helikoptervluchten, enz. Dit trekt veel jonge toeristen, wij halen de gemiddelde leeftijd dus weer wat naar boven ;-)
Zaterdag 3 januari.
We willen naar Glenorchy, van een paar Nieuw-Zeelanders hadden we gehoord dat de rit daar naar toe erg mooi is en iets verder is een mooie DOC-camping langs het Wakatipu meer. Voor we vertrekken gaan we eerst even naar de kapper, want dat wordt tijd zeker bij Maja. Onderweg naar Glenorchy maken we nog een wandeling naar 12 Mile Delta, ook hier kun je naar goud zoeken. We kijken even in het riviertje maar geven het al snel op en gaan verder. In Glenorchy is het erg druk er zijn paardenraces aan de gang, geen serieuze wedstrijden maar meer hilarisch. We besluiten even te gaan kijken. We bekijken 2 wedstrijden, de ladies galop en de double banking race. Vooral de laatste is leuk, een ruiter moet een 2de ruiter ophalen aan de andere kant van de baan, 150 meter verder, en samen moeten ze weer terug. Enkelen halen als 2-tal niet de eindstreep, maar leuker is nog dat sommige paarden het er absoluut niet mee eens zijn dat ze 2 ruiters moeten dragen en dus heftig protesteren.
Na deze wedstrijden gaan we weer verder, we rijden naar Kinloch waar de DOC-camping is. De laatste 10 kilometer is het een gravelroad, meestal kom je dan niet veel auto's tegen. Deze keer was het echter best druk, we kwamen zeker 10 (!?) auto's tegen voor we bij de camping arriveerden. Het is er mooi en rustig, we nemen er ons gemak van: wat lezen, het verslag maken en genieten van de prachtige omgeving, een meer omringd door bergen.
Zondag 4 januari.
Vandaag gaan we van Kinloch naar Te Anau. Het is een heel eind rijden. In Te Anau moeten we wat dingetjes regelen voor de Routeburn Track die we gaan lopen. We lopen deze track 9,10 en 11 januari. We moeten vervoer regelen en willen weten wat we precies mee moeten nemen. Gelukkig kunnen ze bij het DOC informatiecentrum alle info geven die we nodig hebben. Van Te Anau rijden we naar Milford Sound over de Milford Highway. Bij de eerste DOC-camping (Henry Creek) stoppen we om te overnachten. Morgen verder naar Milford Sound.
Maandag 5 januari.
Vandaag rijden we naar Milford Sound. De verwachtingen zijn hoog want het moet toch bijzonder mooi zijn dat horen we van iedereen. Het is jammer dat de weersverwachting slecht is. Als we vertrekken is het nog droog maar al snel begin het te regenen en dat blijft het bijna de hele dag doen. Onderweg stoppen we regelmatig Miror lakes is erg mooi en ook Cascade Creek. In Cascade Creek groeien heel veel beuken, volgens mij schijnbeuken, (of valse beuk) de red beech. Het hout van de red beech is rood, ik denk vandaar de naam, het blad is groen. De Latijnse naam van de red beech is Nothofagus fusca. De wandeling door Cascade Creek is sprookjesachtig, dit komt vooral door het natte weer en overal groeit mos, alles is bedekt met een laagje groen. We komen ook kea's tegen, grote papegaaiachtige vogels. Ze zijn erg brutaal en erg slim. In Arthur's Pass waren we ze ook al tegen gekomen toen zaten ze 's ochtends om half 6 op de camper. Eén Wandeling missen we door wegwerkzaamheden maar die doen we wel op de terugweg. Door het slechte weer missen we wat van het spectaculaire landschap, hopelijk is het morgen mooier weer. Toch hoor je van veel mensen dat ze Milford Sound juist erg mooi vinden als het regent en dat doet het hier 2/3 deel van het jaar. Door de regen zijn er overal watervalletjes en als je buiten staat hoor je overal water stromen. De Sound komt zo een beetje tot leven. Onderweg passeren we ook de nodige beekjes 'creeks' meestal hebben ze een naam maar daar zijn ze hier mee gestopt. Ze hebben nu een nummer, op een gegeven moment passeren we nummer 148, en dat was vast n og niet de laatste. Al vroeg in de middag zijn we op de camping, het weer blijft voorlopig slecht. We eten wat en gaan in de lounge zitten, er staan grote banken waar je lekker in zit. Maja zet wat foto's op de laptop Jos werkt het verslag bij en we lezen nog wat op onze e-reader. Tegen de avond wordt het droog en voor we aan het eten beginnen maken we nog een korte wandeling.
Dinsdag 6 januari.
Vandaag schijnt de zon weer, het is gelijk ook warmer, alleen van de vele watervallen is niet veel meer te zien. We hebben in Milford Sound een boottocht geboekt met kajakken en een bezoek aan het onderwaterobservatorium. Milford Sound is echt indrukwekkend, bekijk de foto's maar want die moeten dit keer het verhaal vertellen. Het kajakken was leuk en relaxt. Het onderwaterobservatorium was interessant want in de 'sound', het moet eigenlijk fjord zijn, heersen bijzondere omstandigheden, leg ik zo uit. Eerst even waarom de sound eigenlijk een fjord is. Een sound is uitgesleten door een rivier (water) en een fjord is uitgesleten door een gletsjer (ijs) dus de sounds in het zuiden van NZ zijn eigenlijk fjorden. Er is nog één gletsjer over in het fjordengebied. Men verwacht dat over 20 – 50 jaar deze gletsjer volleige is gesmolten. Waarom zijn de omstandigheden zo bijzonder? Omdat er zoveel zoet water in de sounds terecht komt (zoetwater lichter is dan zoutwater) is de bovenste laag water, die drijft, veel zoeter dan het water eronder. Het zoete water neemt veel rommel mee en daardoor is de bovenste laag ook veel troebeler, hierdoor is het donkerder in het water dan normaal op geringe diepte. Het onderste water in de sound is ook erg koud. Al met al zijn dit omstandigheden die normaal op erg grote diepte voorkomen. Zo groeit er op een diepte van 10 meter 'black coral' wat normaal op diepten van enkele honderden meters groeit. Black coral is trouwens wit. Het onderwaterobservatorium ligt op een diepte van 10 meter. Rondom zijn ramen van wel 12 cm dik die een prachtig uitzicht geven op het onderwaterleven. Zo zien we behalve black coral ook een inktvis, 11-armige zeesterren en verschillende soorten vis. Om half 1 stapten we van de boot, we hadden in een korte tijd veel bijzondere indrukken opgedaan. Eerst even wat eten en drinken en daarna terug richting Te Anau dar is ongeveer 127 km. Onderweg nog even op een aantal plekken stoppen en genieten van de zon die weer schijnt. Als eerste stoppen we bij The Chasm want hier waren niet alleen mooie watervallen maar er was ook nog een super helder blauwe poel met wat stroomversnellingen. De volgende stop was de stop die we gisteren gemist hadden, een wandeling naar Lake Marian. Dit was een pittige wandeling van iets meer dan 3 uur. We stoppen ook nog een keer bij de Mirror Lakes, dat is misschien nu anders bij mooi weer, gisteren bij minder goed weer was het al mooi. We overnachten bij Mackay Creek, 51 km van Te Anau. Het motto van de sounds is:
Leave only footprints, Create only memories, Take only photo’s

Ons volgende verslag zal misschien iets langer duren. Komende 2 weken gaan we 3 Great Walks lopen, eerst Routeburn Track, daarna Rakiura Track op Steward Island en als laatste Kepler Track. Deze Great Walks duren 3 of 4 dagen dus we wandelen weer heel wat af.... Vrijdag 23 januari zijn we weer in de bewoonde wereld maar of we dan puf hebben om een verslag te schrijven en online te zetten is nog maar de vraag.