4e week NZ

Maandag 20 oktober.
Na het vroege afscheid bij Grant en Kerry (ik denk dat we ze nog wel een keer proberen op te zoeken) zijn we weer richting Rotorua gereden om onze camper op te halen bij Jeroen en Lorraine halverwege de middag kwamen we bij hun aan. We werden hartelijk ontvangen en maakten kennis met nog een groepje Nederlanders dat ook een camper kwamen op pikken. Jack, Vera en Nettie.
Na de koffie en thee hebben we onze spullen in de camper gebracht het viel nog niet mee om alles netjes in de camper te krijgen want het is toch allemaal maar krapjes maar goed de komende maanden zullen we het met deze ruimte moeten doen. Nadat de camper was gepakt heeft Jeroen uitgelegd hoe alles werkte.
Eind van de middag hebben we nog wat gedronken en Jack, Vera en Nettie kwamen ook weer terug van een wandeling ze hebben nog wel een beetje last van hun jetlag want ze komen net van Auckland na een vliegreis van ruim 24 uur. Jeroen ging eten klaarmaken, Lorraine was al begonnen en Lorraine ging ons een heleboel dingen vertellen over NZ, we krijgen ook een map mee waar al die wetenswaardigheden in staan. Door het verhaal van Lorraine besluiten we eerst een klein stukje naar het zuiden te gaan en daarna via de westkust naar Auckland.
Jeroen had heerlijk gekookt en we zaten met 9 man aan tafel. Na het eten hebben we eerst ons bed opgemaakt in de camper dus de eerste nacht in de camper. Na nog wat drinken en kletsen zijn we op tijd naar bed gegaan om morgen op pad te gaan met onze camper.
Dinsdag 21 oktober.
We moesten redelijk op tijd opstaan omdat we voor 10 uur de auto moesten inleveren op het vliegveld van Rotorua. Lorraine had een heerlijk ontbijt klaar gezet. Uitgebreid afscheid nemen en snel naar het vliegveld Maja met de auto en Jos met de camper dat was weer even wennen want in de camper moet je gewoon schakelen.
We waren iets te laat op het vliegveld, 5 minuten. Niemand te bekennen, er lag een papier dat ingevuld moest worden en daarna moesten we papier, autopapieren en sleutels door een gleuf gooien. Dat hebben we maar gedaan en hopen dat het allemaal goed is zo.
Nu met z'n tweetjes op pad in de camper we zijn eerst een wandeling gaan maken Lorraine had ons verteld dat er een nieuwe walk, Tarawera walk, was aangelegd die mooi moest zijn die zijn we gaan lopen alleen we hebben maar een derde gelopen want de hele walk was heen en terug ruim 30 km. Na deze wandeling zijn we naar de camping, The Cosy Cottage, gegaan om te overnachten. Daar werden we om 5 uur opgehaald om naar een Maori Village te gaan, dit hadden we voor dat we naar Gisborne gingen geboekt. We gingen naar Tamaki Maori Village voor een Evening cultural experience and traditional hangi feasting. Dus we kregen van alles te zien en te horen over de Maori cultuur en we hebben lekker gegeten. Het eten was op Maori wijze bereid, dat houdt in gestoomd in de grond. Bekijk de foto's maar. Tegen 10 uur werden we weer afgezet bij The Cosy Cottage door Dennis onze Maori chauffeur. Dennis heeft iedereen heerlijk vermaakt tijdens de rit naar en van het Maori Village.
Woensdag 22 oktober.
Rotorua en omgeving houden we nu voor gezien, vanmorgen vertrekken we naar Lake Taupo onder dit meer willen we de Tongariro Alpine Crossing gaan lopen dit moet erg mooi zijn maar ook erg zwaar maar goed dat weten we morgenavond.
Tegen de middag zijn we in Taupo we gaan daar naar het informationcenter en boeken daar een bus die ons oppikt bij het eindpunt van de walk en ons dan naar het beginpunt brengt na de tocht kunnen we dan zo weer in de camper stappen.
Ook informeren we naar een plaats waar we vrij mogen kamperen. Met de nodige informatie vertrekken we. Langs het meer stoppen we voor de lunch waarna we verder rijden naar onze overnachtingsplek. Het is nog niet zo gemakkelijk te vinden maar uiteindelijk belanden we op een mooie plek in een bos. Bij aankomst staat er een tent, van een jongen en meisje uit Engeland die een jaar in NZ blijven. We zoeken ook een mooi plekje en na verloop van tijd komen er meer kampeerders. Maja is nu aan het eten begonnen een ik ben bezig met ons reisverslag. Nu staan er 3 auto's, 2 busjes en onze camper. Zo ik ga Maja helpen met het eten klaarmaken.
Donderdag 23 oktober.
Vanmorgen moesten we op tijd uit bed, we moesten ons om 7.30 uur melden bij de Ketetahi car park want daar stond een busje klaar dat ons naar het begin punt van de Tongariro Alpine Crossing zal brengen. Het klopte allemaal weer en iets over acht starten we bij Mangatepopo car park aan onze hike over de Tongariro Alpines een hike van 19,4 kilometer. De folder zegt, described as one of the best one day hikes in the world, en ik moet zeggen het was ongelooflijk mooi. We begonnen met het steilste stuk. Tot de Red Crater het was erg zwaar, maar zeker de moeite waard, kijk maar naar de foto's. Wat foto's betreft hebben we niet altijd geluk, op cruciale momenten ( Yellow Stone) werkt het niet, ook nu stopte de camera er al na 2 uur mee en de i-Phone van Maja was op twee derde van de hike ook leeg gelukkig hadden we de hoogte punten toen wel achter de rug en ik denk dat we voldoende prachtige foto's hebben. Tijdens zo'n hike kom je mensen tegen uit allerlei landen zo kwamen we mensen tegen uit Thailand, Portugal, Duitsland, Australië, Italië en natuurlijk Nederland en niet te vergeten NZ. Maja had op haar rugzak de vlag van Zeeland gebonden en dat gaf heel veel leuke reacties. Hoogtepunten waren South Crater, daar liep je doorheen, Red Crater, Emerald Lakes, Central Crater en Blue lake. Tijdens de hike wisselde het nogal van temperatuur van erg warm tot erg koud maar gelukkig waren daar op voorbereid. Langs het pad waren op verschillende plaatsen toiletten gemaakt. Erg handig als je de hele dag onderweg bent. Mooie hokjes met een echte wc-pot met bril. Alleen is er geen stromend water, dus alles wat je er achterlaat valt in een diep gat. Een schepje zaagsel erop en klaar is Kees... Denk niet dat het snel gaat een afstand van 19,4 km afleggen, want het pad ging soms steil omhoog, het hoogteverschil was ruim 600 meter en dan ook nog steeds weer afdalingen daartussen. We trotseerden kuilen, stenen, sneeuw, modder, wind, en een steile afdaling door los zand met stenen... maar het uitzicht maakte het meer dan de moeite waard. Om 3 uur waren we bij het eindpunt van onze hike, voor deze hike staat 7 tot 8 uur dus al met al hebben we weer ons best gedaan. Onze Engelse buren Peter en Cecilia hadden dezelfde hike gelopen alleen ze waren een uurtje eerder vertrokken. 's Avonds kwamen ze gezellig een wijntje drinken. Zij blijven een jaar in NZ en hebben een workingpermit voor een jaar, alle twee zijn ze fysiotherapeut, in Engeland hebben ze ontslag genomen en proberen nu hier werk te krijgen om zo hun verblijf te bekostigen.
Vrijdag 24 oktober.
Vlakbij waar we overnacht hebben is het Tongariro National Trout Center dus daar zijn we maar even gaan kijken. In dit centrum wordt onderzoek gedaan naar forelstand in Taupo en omgeving en er wordt forel gekweekt: 120.000 per jaar. Forel is rond 1870 uitgezet in Lake Taupo en heeft zich snel vermeerderd. Enkele inheemse vissoorten zijn hierdoor totaal verdwenen. Rond Taupo wordt dus erg veel gevist: flyfishing waarbij men in het water staat en de lijn een meter of 10 ver werpt.
Hierna zijn we doorgereden naar Ohakune waar we een kano safari van 3 dagen geboekt hebben in een Canadese kano. We varen per kano bijna 90 km de Whanganui river af. Nu staan we op een mooie camping met heerlijke warme douches en een keuken die iedereen kan gebruiken. Vlak voor onze camper stroomt een klein riviertje maar daar hebben we op dit moment minder oog voor. Het was vandaag een regenachtige dag en echt erg koud het is te hopen dat het weer wel iets beter wordt, morgen zou volgens de berichten een mooie dag moeten worden.
Dus we hopen er maar het beste van want tot nu toe hebben we over het weer niet te klagen, het is hier uiteindelijk nog maar vroeg in het voorjaar.
Zaterdag 25 oktober.
Vandaag begint onze 3 daagse kano trip over de Whanganui river. Het lijkt op de trip door de Grand Canyon die we gemaakt hebben in 2008 allen iets korter, nu 90 km en we moeten zelf peddelen ook nu weer is de natuur geweldig mooi maar dit keer erg groen. Om 7.15 uur moeten we bij het kantoor van de canoe safaris zijn want om 7.30 uur vertrekken we. We zijn met 14 personen en 3 begeleiders, wij zijn de enige 2 buitenlanders de rest zijn allemaal Kiwi's. Het is dit weekend in NZ labour weekend dus veel Kiwi's trekken er op uit omdat ze maandag een extra vrije dag hebben. De begeleiders heten Simon, Lauren en Phil. Het is een leuke groep en heel de trip was het erg gezellig, er is een groep van 6 vrienden uit Wellington, 1 meisje uit Taupo, oorspronkelijk kwam ze uit Engeland maar werkt nu 6 maanden in een huisartsenpraktijk, 1 meisje uit Hamilton die oorspronkelijk uit New York kwam maar eerst in NZ had gereisd en nu een workingpermit had voor 2 jaar, een echtpaar uit Wellington, hij werkte voor De wijn en bierbrouwerij Lion, maar oorspronkelijk kwamen ze uit Australië ze hadden ook een paar jaar in Nederland gewoond, en 2 vrienden uit Auckland.
De eerste dag is het prachtig weer en als je niet uitkijkt verbrand je, dus zonnebrand smeren, dat doet hier iedereen veelvuldig. We peddelen van Whakahoro naar John Coulil Hut, een afstand van 37,5 km. 's Nachts slapen we in een klein tentje.
Zondag 26 oktober
De tweede dag peddelen we van John Coulil Hut naar Tieke, een afstand van 29 km en onderweg wandelen we naar de Bridge To Nowhere, midden in de rimboe ligt hier een betonnen brug. Deze brug was een onderdeel van een groot project na de eerste wereld oorlog, men wilde het gebied rond de Whanganui River ontwikkelen, soldaten die hadden meegevochten in de eerste Wereldoorlog kregen stukken land toegewezen dat ze konden beboeren, en dat gebeurde ook hier. Na 4 tot 6 jaar bleek dat de grond hier toch niet geschikt was om te beboeren dus voor dit gedeelte van NZ werd dit project afgeblazen en de brug werd vergeten, in 1970 werd de brug herontdekt en nu is het een toeristische trekpleister. Iets verder liepen we nog naar een plek waar een boerderij gestaan had en nog wat restanten te zien waren.
We verwachten dat we 's avonds weer onze tentjes moesten op zetten maar de tweede nacht sliepen we in een logde redelijk luxe, lekker warm en een goed bed.
Maandag 27 oktober
De laatste dag peddelen we van Tieke naar Pipiriki maar 's ochtends toen we wakker werden regende het en dat heeft het heel de dag gedaan maar op zich was ook dit een geslaagde dag, Maja en ik waren het best op het slechte weer gekleed maar uiteindelijk zouden we het natst van allemaal aankomen want 4 km voor het eindpunt kwam nog een verraderlijke stroomversnelling die er voor zorgde dat we omsloegen. We werden snel door onze begeleiders uit het water gevist, alleen Jos is zijn hoed nu kwijt. De rest van onze groep kwam veilig door de stroomversnelling maar van de groep die na ons kwam sloegen 4 boten om dus ook die werden keurig netjes uit het water gevist. Omdat het nog maar een klein stukje naar het eindpunt was hebben we daar pas droge kleren aangetrokken. Na 21.600 peddelslagen per persoon bereikten we na in totaal 90 kilometer Pipiriki. We hebben daar ook nog wat gegeten en zijn daarna terug naar Ohakune gegaan daar koffie en thee gedronken gekletst en afscheid genomen van een groep hele leuke mensen.
Nu staan we weer op de camping waar we afgelopen vrijdag ook stonden, gegeten, gedoucht en de kachel aan in de camper zelf een wijntje er bij heerlijk even het verslag gemaakt en Maja heeft nog de was gedaan. In het stroompje langs de camping is door de regen van vandaag het waterpeil met minstens een meter gestegen, als dat maar goed gaat. Op tijd naar bed en morgen even bekijken wat we gaan doen? Waarschijnlijk gaan we via de Forgotten Highway naar Stratford of we blijven nog een dagje.